Zelk

De oudste schrijfwijze van Zelk, gelegen aan de voet van de Bokkenberg, luidt ‘Seleche’ (1108-1138), mogelijk van Sali - ‘uit één ruimte bestaand huis, zaal, stal’, en is bijna dezelfde als die van het aan de overzijde van de Demer gelegen Zelem (zie ook daar). Beide dorpen zouden dus dezelfde etymologische oorsprong kunnen hebben. Deze mogelijke gemeenschappelijke oorsprong van de naam zou er ook kunnen op wijzen dat beide nederzettingen oorspronkelijk één geheel vormden op beide oevers van de Demer.

Het kerkdorp Zelk is nooit een zelfstandige gemeente geweest, maar als parochie, toegewijd aan de H. Pancratius, bestaat zij al sinds het einde van de 12de eeuw. De huidige kerk dateert uit het einde van de 18de eeuw.

Het laathof van Zelk, oorspronkelijk deel uitmakend van de domeingroep Halen onder het gezag van de abt van St.-Truiden, vormde op het einde van de 12de eeuw een eigen heerlijkheid, en kwam in de 15de eeuw in volle eigendom van de kartuizers van Zelem. De kartuizers verleenden aan het laathof, dat zich in de 18de eeuw soms ook als schepenbank betitelde, echter een grote zelfstandigheid. Het bezat een meier, schepenen, een secretaris en een eigen zegel. Na de Franse Revolutie verloor Zelk elke bestuurlijke zelfstandigheid en werd het gewoon één van de vele gehuchten van de gemeente Halen.

De economie van Zelk steunt hoofdzakelijk op landbouw. De velden worden doorsneden door de mooiste holle wegen van het Vlaamse Land.