Steenmarter

De steenmarter was in de eerste helft van de vorige eeuw uit bijna heel Vlaanderen verdwenen, maar is vandaag helemaal terug van weggeweest. De steenmarter heeft meestal een witte borst en een bleke ondervacht. De neuspunt van de steenmarter is meestal vleeskleurig. Een mannetje kan tot 52 cm groot worden (kop-romp), een vrouwtje 48 cm.

De marter heeft zich goed aangepast aan onze dichtbevolkte regio en komt intussen weer zowat overal in Vlaanderen en West-Europa voor. Dat is goed nieuws voor de natuur in Vlaanderen, maar hun gedrag stelt de mens soms voor uitdagingen.

Een steenmarter op zolder kan geluidsoverlast, reukhinder of schade aan de isolatie veroorzaken. Steenmarters durven weleens een kippenhok binnendringen en kunnen zich verschuilen in auto’s, waar ze in kabels en leidingen bijten.

Die problemen zijn gelukkig stuk voor stuk te voorkomen. Via de website steenmarter.be willen het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) en Natuurpunt in samenwerking met Inverde en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) correcte informatie verspreiden over deze oplossingen.

Het wegvangen of doden van een steenmarter is namelijk geen duurzame oplossing. Steenmarters zijn territoriale roofdieren en hebben een heel andere levenswijze dan knaagdieren zoals ratten of muizen. Wie een steenmarter wegvangt, maakt een territorium vrij voor een ander dier. Aangezien het aantal mogelijke territoria beperkt is (wegens hun noodzakelijke oppervlakte), kan er ook nooit sprake zijn van een plaag. We moeten dus leren samenleven met de steenmarter. En met de tips op steenmarter.be lukt dat!